Bugüne kadar sürekli olarak organ nakilleri, ek bina, yapılan ameliyatlar ile sürekli olumlu haberlerle gündeme gelen Bandırma Devlet Hastanesi’nin, maalesef bizim gazetelerimize taşıdığımız gibi olmadığını değerli ağabeyim Zeki Çetinkaya’nın yaşadığı hastalık sürecinde öğrendik. Tıpkı bir buz dağı gibi biz hastanenin yalnızca yüzeyde kalan, daha doğrusu bize sunulan kısmını gördük. Bu yazdıklarımı son ziyaretine gittiğimiz gün olan 22 Şubat Perşembe günü Başhekim Yardımcısına da anlattı. Bizim ardımızdan da yoğun bakım ünitesine alındı. Şu an hâlâ Balıkesir’de yoğun bakımda yaşam mücadelesi veriyor.
By-pass ameliyatı geçiren Zeki Çetinkaya, karın ağrısı nedeniyle 19 Şubat Pazartesi günü acile gidiyor. Ardından “bir şeyin yok” denerek evine gönderiliyor. Salı günü de ağrıları devam eden Zeki abi, tekrar acile geliyor. Bu kez de saatlerce acilde bekletiyorlar ve en sonunda hastaneye yatışı oluyor. Bu olaylar olurken biz gazeteci arkadaşları, kardeşleri olarak durumunu öğrenmek için seferber oluyoruz. Bize söylenen “enfeksiyon”. Düşünsenize 21. yüzyılda enfeksiyon tedavisi ne kadar zor olabilir? Biraz rahatlıyoruz ve 22 Şubat Perşembe günü soluğu yanında alıyoruz. Zeki abi her zaman şen şakrak olan o güzel insan, nefes almakta zorlanıyor. Bize en ağır raconu kesiyor bu kez, ”Taklaya geldik” diyor ve yukarıda anlattıklarımı birer birer anlatıyor başhekim yardımcısı Hüseyin Yetkin’e. Sağ olsun O’da güzelce dinledi Zeki ağabeyi. Zeki abi kimseye eyvallah edecek adam değil, “şuraya bir tekerlekli sandalye koyun” dedi. “Neden?” diye sorduğumuzda hastabakıcı, lavaboya götürürken laf söylüyormuş. O an canım bir kez daha yandı. Son olarak enfeksiyon teşhisi, bağırsaklarda pıhtı atmaya dönüştü. 24 Şubat Cumartesi günü de anjiyo ünitesinin bulunduğu bir yer arandı ve son olarak Balıkesir Şehir Hastanesine sevki yapıldı. Biz Bandırma Gazeteciler Cemiyeti olarak pazartesi günü Balıkesir’de doktorlarından bilgi aldık ve yaşam mücadelesi vermeye devam ediyor. Durumu ciddi…
SANA İKİ HASTA BAKICI GEREKLİ ALP BOSTANCI
Bir dost meclisinde Zeki abi, beni göstererek “asıl tehlike bu” demişti. Evet, tehlikeliyim haksızlığı yazmak için hep tehlikeli de olacağım. Hastanede yaşam mücadelesi veren insanlara kötü davranan hastabakıcıları, doktorları, görevlileri yazmak insanlık borcumuz. İşte bugün torpille iş, aş sahibi olan kişilerin işine, emeğine yabancılaştığını görüyoruz. Biliyorum ki, Zeki abi bunu yaşayan tek insan değil. İşte hastane gibi bir yerde çalışanlar liyakat ve vicdana göre seçilmezse başımıza bunlar gelir. Zeki abim ufak tefek bir insandı. Ne kadar zor olabilir ki onu lavaboya götürmek? Örneğin; Allah korusun Ak Parti İlçe Başkanı Alp Bostancı hastanede bu durumda olsa onu lavaboya götürmek için iki kişi gerekir, yaşama tutunmaya çalışırken bedenini emanet ettiğin iki hastabakıcıdan birden laf yersin Alp Bostancı…
“Bir şeyin yok” diye Zeki abiyi evine gönderen doktor vicdanın rahat mı?
Hastayı lavaboya götürürken laf söyleyen hastabakıcı mutlu musun işinden?
4 gün teşhis koyamayan doktorlar, hâlâ doktor olduğunuzu düşünüyor musunuz?
AK Parti Balıkesir Milletvekili Sema Kırcı, hastanede epey bir fotoğraf çektirip, açıklamalar yaptı. İsterim ki, o övündüğünüz hastanenin bir de bu yanını bilin. Bilin ki, bu anlattıklarımın hesabını da kimse sormayacak. Bunu da vicdanınızın bir köşesinde saklayın, gün gelir vicdan herkese lazım olur.
Zeki abinin sesi, “Anadın mı?” sözleri hâlâ kulaklarımda çınlıyor. “Kimseye uyma” derdi Zeki abi, sen de ölüme uyma…